ΤΕΥΧΟΣ 26

Μάϊος 1990


Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΩΣΦΟΡΙΚΗ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Α΄ - Η Ειδωλολατρία

“Έσομαι όμοιος τω Υψίστω” (Ησ. ιδ΄ 14)
“Έσεσθε ως Θεοί” (Γεν. γ΄5)

Πρωταρχική επιθυμία και σκοπός του Εωσφόρου ήταν να κυριαρχήσει επάνω στην κτίση του Θεού και έτσι να γίνει κι αυτός, κατά κάποιον τρόπο, σαν το Θεό. Για να κυριαρχήσει όμως επάνω στην κτίση βασική προϋπόθεση ήταν να υποδουλώσει τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος είναι το μόνο κτίσμα που εκπροσωπεί ολόκληρη την κτίση, λογική και άλογη. Για να υποδουλωθεί ο άνθρωπος στον Εωσφόρο πρέπει να πιστέψει σ’ αυτόν και να τον λατρεύσει αντί για το Θεό.

Για να πετύχει το σκοπό αυτό ο διάβολος, διέβαλε το Θεό στον άνθρωπο και κατόρθωσε να τον γνωρίσει από την προσωπική κοινωνία μαζί Του και από τη Χάρη Του (Γεν. γ΄ 1-7). Στην κατάσταση αυτή του μακρισμού από την προσωπική γνωριμία και κοινωνία με το Θεό ο διάβολος έσπειρε στην ανθρωπότητα τους πρώτους σπόρους του ψεύδους. Το πρώτο μάθημα του διαβόλου στους ανθρώπους που είχαν ξεχάσει και αγνοούσαν το Θεό ήταν ότι η κτίση, το σύμπαν που έβλεπαν γύρω τους και μέσα στο οποίο ζούσαν, είναι άναρχο, αιώνιο, αδημιούργητο, παντοτινό, αθάνατο, ότι κανείς δεν το δημιούργησε και ότι ουδέποτε θα πάψει να υπάρχει. Με άλλα λόγια, ο διάβολος κήρυξε στην ανθρωπότητα έναν άλλο ψεύτικο “Θεό”, στον οποίο έδωσε τις ιδιότητες του αληθινού Θεού, και ο ψεύτικος αυτός “Θεός” ήταν η ίδια η δημιουργία, η κτίση του Θεού, το σύμπαν ολόκληρο.

Αυτή είναι η βασική, η θεμελιακή διδασκαλία όλων των θρησκειών: Θεός είναι το σύμπαν “το Παν”. “Εν το Παν”, “Πανθεϊσμός”. Εφ’ όσον όμως η κτίση είναι θεός στο σύνολό της είναι επόμενο ότι και κάθε κομμάτι αυτού του Θεού είναι και αυτό θεός. Από αυτή τη διδασκαλία του Εωσφόρου προέκυψε η ειδωλολατρία. Τα άστρα, τα δέντρα, τα ζώα, η φωτιά, ο ήλιος, το φεγγάρι, οι ποταμοί, αλλά περισσότερο απ’ όλα ο ίδιος ο άνθρωπος, είναι θεοί. Ο άνθρωπος είναι θεός, όχι βέβαια σαν σώμα που πεθαίνει και διαλύεται, αλλά σαν ψυχή, που είναι μέρος της απρόσωπης ψυχής του σύμπαντος στην οποία και επιστρέφει ύστερα από πλήθος μετεμψυχώσεων. Και εφ’ όσον ο άνθρωπος είναι ο ίδιος θεός, τι ανάγκη έχει από το Θεό; Και εφ’ όσον είναι θεός πρέπει να λατρεύεται. Αυτή είναι, είπε ο διάβολος, η ανώτερη λατρεία, η λατρεία του εαυτού μας, ο ναρκισσισμός, ο ανθρωπισμός.

Όμως -συνεχίζει ο διάβολος τη διδασκαλία του- επειδή όλοι οι άνθρωποι, όλες οι ψυχές, δεν είναι το ίδιο προοδευμένοι πνευματικά, οι λιγότερο προοδευμένοι πρέπει να κάνουν τυφλή υπακοή στις περισσότερο προοδευμένες ψυχές, στα υψηλότερα πνεύματα. Μόνο που τα πνεύματα αυτά “τυχαίνει” να είναι οι ίδιοι οι άγγελοι του Εωσφόρου, οι “θεοί” τους οποίους πρέπει οι άνθρωποι να λατρεύουν.

Οι θρησκείες επομένως δεν είναι λατρεία φανταστικών θεών. Οι “θεοί” των εθνών είναι πραγματικοί, υπαρκτοί, έξυπνοι, δυνατοί. “Οι θεοί των εθνών δαιμόνια” (Ψαλμ. 95). Οι διδασκαλίες και οι θαυμαστές δυνάμεις των πονηρών πνευμάτων είναι το περιεχόμενο όλων των θρησκειών, πρωτόγονων ή εξελιγμένων. Και ας μη νομίσει κανείς ότι αυτό ισχύει μόνο για τις πολυθεϊστικές θρησκείες. Και αυτές οι μονοθεϊστικές θρησκείες, ο Ιουδαϊσμός και ο Μωαμεθανισμός, είναι ακόμη πιο σατανικές και εξελιγμένες. Γιατί το κύριο χαρακτηριστικό του σατανισμού δεν είναι η αόριστη άρνηση της διανοητικής φιλοσοφικής σύλληψης ενός προσωπικού αλλά απρόσιτου Θεού Δημιουργού. Είναι η συγκεκριμένη άρνηση του αποκαλυφθέντος δια της σαρκώσεως Υιού και Λόγου του Θεού, η άρνηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Η φιλοσοφική σύλληψη ενός Θεού Δημιουργού, επειδή είναι σύλληψη του ανθρώπινου μυαλού, ένα απλό διανοητικό σχήμα, είναι ουσιαστικά λατρεία του ίδιου μας του εαυτού, λατρεία του ανθρώπινου μυαλού και των συλλήψεών του, δηλαδή πάλι σε τελευταία ανάλυση ανθρωπισμός στην πιο σατανική του μορφή. Πράγμα που ισχύει το ίδιο και για τις αιρέσεις. Ο Προτεσταντισμός, όπως και όλες οι προ αυτού αιρέσεις, δεν είναι άλλο από την υποκατάσταση της ζώσης αποκαλύψεως του Ιησού Χριστού, δια των σχημάτων του ανθρωπίνου μυαλού περί Ιησού Χριστού. Ο δε Παπισμός είναι εξορία του Ιησού Χριστού στον Ουρανό και υποκατάστασή Του από τον αλάθητο άνθρωπο, τον Πάπα. Θρησκείες και αιρέσεις επομένως, δεν είναι παρά λατρεία του ανθρώπου, λατρεία της κτίσεως, των κτισμάτων και στο βάθος λατρεία του πιο ισχυρού απ’ όλα τα κτίσματα και εμπνευστού όλων των θρησκευτικών διδασκαλιών, του Εωσφόρου.

Β΄ - Επικοινωνία με τα δαιμόνια

“Αποστήσονται της πίστεως προσέχοντες πνεύματι πλάνοις και διδασκαλίαις διαμονίων” (Τιμ. Α΄, δ΄ 1)

Όπως η πνευματικότητα, ο μυστικισμός της Εκκλησίας του Χριστού, είναι η κοινωνία με την Αγία Τριάδα, έτσι και η πνευματικότητα, ο μυστικισμός των θρησκειών, είναι η επικοινωνία με τα πονηρά πνεύματα. Τα τελούμενα π.χ. στα διάφορα μαντεία και μυστικά κέντρα της αρχαιότητας, έχουν αυτήν την επικοινωνία με τα πονηρά πνεύματα στο επίκεντρό τους. Τη θεωρούν σαν επικοινωνία με τους θεούς, ή με τις ψυχές των νεκρών. Σήμερα η επικοινωνία αυτή με τα πονηρά πνεύματα, κάτω από μεγάλη ποικιλία μορφών, είναι περισσότερο διαδεδομένη από κάθε άλλη εποχή.

Τα δαιμόνια προσαρμόζονται άνετα στην ιδιοσυγκρασία, στα μεράκια, στη μόρφωση, στις επιθυμίες του κάθε ανθρώπου. Σ’ άλλους εμφανίζονται σαν θεοί της θρησκείας τους, σ’ άλλους σαν νεράιδες, μούσες, τραγοπόδαρους (ο Παν), καλλικάντζαρους, κρούσματα, φαντάσματα, σ’ άλλους έρχονται σαν ψυχές νεκρών, αγαπημένων προσώπων, συγγενών, φίλων με τους οποίους επιθυμούν διακαώς την επικοινωνία (νεκρομαντεία, πνευματισμός). Στην εποχή μας, που συνειδητοποίησε την απεραντοσύνη του διαστήματος, έρχονται σαν “εξωγήινοι”, U.F.O. και τα παρόμοια και πραγματοποιούν τις λεγόμενες επαφές πρώτου, δεύτερου ή τρίτου τύπου. Άλλοι έχουν μυστηριώδεις επαφές με την “ιεραρχία των αστρικών πνευμάτων” ή ταξιδεύουν οδηγημένοι από τους “πνευματικούς ταξιδευτές” σε “ψυχικά ταξίδια”.

Η πρόσκληση των δαιμονίων αυτών γίνεται άλλοτε με ψαλμούς και θυμιάματα και επικλήσεις ονομάτων, άλλοτε με αυτοσυγκέντρωση, με μεθόδους γιόγκα, άλλοτε με μουσική και χρώματα, άλλοτε με συγκέντρωση του βλέμματος επάνω σε κρυστάλλινες σφαίρες, ή πολύτιμες πέτρες ή καθρέφτες, άλλοτε με τη μελέτη των σχημάτων που αφήνουν τα κατακάθια του καφέ ή οι μαγικές τράπουλες, άλλοτε με την επίδραση των ναρκωτικών, άλλοτε με μέντιουμ που μιλούν ή γράφουν αυτόματα έχοντας παραδώσει τον εαυτό τους στα “πνεύματα”, άλλοτε με μαγικές ιατρικές μεθόδους (βελονισμός, χειροθεραπεία, ομοιοπαθητική, μαγικά βραχιόλια), άλλοτε με την επίδοση στη μαύρη ή λευκή μαγεία, στην ανακάλυψη κρυμμένων ή χαμένων πραγμάτων, στην εξιχνίαση εγκλημάτων, στην πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων, σε “θαύματα” ή στην κακοποίηση εχθρών με μαγικές τελετουργίες και με πλήθος άλλους τρόπους.

Ολόκληρα βιβλία έχουν γραφεί στις μέρες μας από πονηρά πνεύματα με τη μέθοδο της αυτόματης γραφής και κυκλοφορούν σε εκατομμύρια αντίτυπα. Είναι πλάνη να φανταζόμαστε το διάβολο με τρομακτική και απαίσια μορφή. Τις περισσότερες φορές ενεργεί “ως άγγελος φωτός, ίνα απατήσει”. Εμφανίζεται ακόμη και σαν άγιος, σαν την Παναγία, σαν τον ίδιο το Χριστό. Όλα τα ωραία και θαυμαστά αρχαία αγάλματα των θεών δεν είναι στην πραγματικότητα παρά εικόνες δαιμόνων. Στον κάθε άνθρωπο ή στον κάθε λαό εμφανίζονται με τη μορφή που αυτός φαντάζεται τους θεούς ή τα υψηλά πνεύματα ή τους κατοίκους των άστρων. Στους Ινδουϊστές και Βουδιστές παίρνουν απαίσιες και τρομακτικές μορφές^ στους Έλληνες έπαιρναν πιο ύπουλες, απολλώνιες μορφές. Ο Σατανάς είναι ο αρχηγός του ψεύδους, ο πρώτος και ικανότερος ηθοποιός.

Στις επαφές αυτές με τα δαιμόνια πρέπει να προσθέσουμε και την ομαδική υστερία που παρατηρείται σε θρησκευτικές συγκεντρώσεις αιρετικών και ερμηνεύεται ως “κάθοδος του Αγίου Πνεύματος”, στα κονσέρτα μουσικής ροκ, σε αθλητικές συναντήσεις, σε πολιτικές συγκεντρώσεις. Και δεν πρέπει να ξεχάσουμε και την αρχαιότερη μέθοδο δαιμονικής προγνώσεως που ανθίζει κι αυτή στις μέρες μας, την αστρολογία.

Τα δαιμόνια κάνουν κατοχή στην ψυχή με έναν ασυναίσθητο τρόπο και δεν αφήνουν να ανήκει πια στον εαυτό της. Είναι ανυπολόγιστος ο αριθμός των συνανθρώπων μας σ’ όλο τον κόσμο που έχουν προσκαλέσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα δαιμόνια στη ζωή τους. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι “επιτυχημένοι” κοινωνικά και επαγγελματικά άνθρωποι και πολλοί απ’ αυτούς κατευθύνουν το σημερινό κόσμο. Τα πνεύματα - οδηγοί τους τους βοηθούν στα μαθήματά τους, στην ερωτική τους ζωή, στα χρηματιστήρια, στις επιχειρήσεις, στην πολιτική. Όσο η συνεργασία του ανθρώπου με το δαιμόνιο είναι αρμονική δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Η σύγκρουση όμως θα είναι φοβερή στην περίπτωση που ο άνθρωπος θα θελήσει να απαγκιστρωθεί. Κάτι τέτοιο αποδεικνύεται αδύνατο για όποιον δεν μπορέσει να αποκαταστήσει επικοινωνία με το μόνο Σωτήρα των ανθρώπων. Αυτός ή πρέπει να υποταχθεί ή θα καταλήξει στην τρέλα ή την αυτοκτονία.

Επικερδέστατες επιχειρήσεις και πάμπλουτοι γκουρού διδάσκουν σήμερα τις διάφορες μεθόδους επαφής με τα δαιμόνια ή εμπορεύονται σχετικά βιβλία, κασσέτες και εισιτήρια παραστάσεων ζωντανών επαφών με διάσημα πια πνεύματα. Ο Εωσφόρος ήταν ανέκαθεν ο “Άρχων του κόσμου τούτου”, αλλά στις μέρες μας έγινε πια ο πραγματικός του κάτοχος.

Γ΄ - Η παγκόσμια υποταγή

“Ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος” (Θεσσ. Β΄, β΄ 3-4)

Όλες αυτές οι διεργασίες πάντως είναι προετοιμασία της ανθρωπότητας για την τελική, ολοκληρωτική υποταγή του πλανήτη στον Εωσφόρο. Η τελική επικυριαρχία του θα είναι ταυτόχρονα θρησκευτική, πολιτική, οικονομική και κοινωνική, μια ομαδοποίηση της ανθρωπότητας με πολιτιστική ομοιογένεια.

Ο Σατανάς, βέβαια, δεν μπορεί να κυβερνήσει τον πλανήτη αυτοπροσώπως, γι’ αυτό θα τον κυβερνήσει δι’ αντιπροσώπου. Ο αντιπρόσωπος αυτός του Εωσφόρου θα είναι κάποιος άνθρωπος, τέλειο όργανο του κυρίου του. Οι Χριστιανοί ξέρουμε για τον άνθρωπο αυτόν από την Παλαιά Διαθήκη ακόμη, γιατί ο Αντίχριστος είναι το τελικό σημείο από το οποίο θα καταλάβουμε ότι η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, η ανάσταση των νεκρών και η ανακαίνιση των πάντων επίκειται.

Την τελική επικράτηση του Αντιχρίστου την προετοιμάζουν από αιώνες ένα απίθανο σε έκταση και ποικιλία δίκτυο οργανώσεων, συστημάτων, λεσχών που, εκ πρώτης όψεως, δεν φαίνονται να έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Άλλες από αυτές είναι θρησκευτικές, άλλες κοινωνικές, άλλες πολιτικές, άλλες επιστημονικές, καλλιτεχνικές, αθλητικές. Δρουν ανεξάρτητα οι μεν από τις δε, ανθρωπίνως τουλάχιστον, αλλά στην πραγματικότητα κατέχονται και κατευθύνονται από την ίδια σατανική ενέργεια βάσει του ιδίου σχεδίου. Πρόκειται για ένα πολυκέφαλο δίκτυο, αόρατο, αφού οι κλωστές που το συνδέουν δεν είναι φυσικές, αλλά πνευματικές, δαιμονικές. Το γνωστό και αρχαίο σύστημα των μασονικών συνωμοτικών οργανώσεων (τέκτονες, ροδόσταυροι, καβαλιστές, λάϊονς, ρόταρυ, πρόσκοποι, Χ.Α.Ν. κτλ.) είναι συγκριτικά ένα μικρό και όχι το πιο σημαντικό μέρος του όλου δικτύου. Μέχρις ότου εμφανισθεί ο Αντίχριστος, για να συντονίσει και ανθρωπίνως όλες αυτές τις διάσπαρτες ομάδες και οργανώσεις, θα είναι μάταιο να αναζητήσει κανείς μια ενιαία ανθρώπινη αρχή του παγκοσμίου σατανικού δικτύου. Η αρχή είναι “τα πνευματικά της πονηρίας, οι κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου”. Κάτι που αρχίζει τελευταία να γίνεται πιο εμφανές πάντως είναι το πλήθος των οργανώσεων και ομάδων, που έχουν η κάθε μία δικό της όνομα και δικό της αρχηγό αλλά γίνονται περισσότερο γνωστές ως οργανώσεις που σκοπό έχουν να φέρουν την “Νέα Εποχή”, την Εποχή του Υδροχόου, όπως τη λένε οι αστρολόγοι, την εποχή της Βασιλείας του Ανθρώπου, σε αντίθεση προς την εποχή της επικρατήσεως του Χριστιανισμού, που πήρε τέλος με την αποστασία των ποιμένων της Εκκλησίας (Θεσσ. Β΄, β΄ 3) και τη δολοφονία του τελευταίου Ορθοδόξου Χριστιανού μονάρχου (Θεσσ. Β΄, β΄ 6-7).

Συμβαίνει στην ανθρωπότητα ό,τι και στο νερό που πρόκειται να παγώσει. Όλες αυτές οι οργανώσεις είναι σαν τους κρυστάλλους, που σχηματίζονται στην αρχή διάσπαρτα μέσα στην μάζα του νερού και πολλαπλασιάζονται ανεξάρτητα οι μεν από τους δε και ξαφνικά συσσωματώνονται και πήζουν σε μια ενιαία μάζα.

Ο Αντίχριστος θα εμφανιστεί τη στιγμή που η ανθρωπότητα θα έχει μεγάλη ανάγκη από μια πολύ δυνατή και επιβλητική προσωπικότητα για να τη βγάλει από πολύ δύσκολη κατάσταση, από κάποια παγκόσμια κρίση. Ο Τύραννος θα εμφανισθεί ως σωτήρας της ανθρωπότητας, ίσως ύστερα από κάποιο παγκόσμιο κραχ ή κάτι τέτοιο, που θα γονατίσει τα πιο ισχυρά κράτη της γης και θα κάνει τις κυβερνήσεις τους να πέσουν στα πόδια του “Μεγάλου Αδελφού” που θα προσφέρει τη “λύση” όλων των προβλημάτων. Οι μεγάλοι δικτάτορες της Ιστορίας, ο Ναπολέων, ο Λένιν, ο Χίτλερ δεν ήταν παρά ελάχιστες προεικονίσεις του Αντιχρίστου, ένα είδος πρόβας τζενεράλε του Σατανά που χρησίμευσε για την τελειοποίηση του σχεδίου του. Οι άνθρωποι θα πιστέψουν στον Αντίχριστο όσο δεν πίστεψαν σε κανέναν άλλον τύραννο, γιατί “την αγάπην της αληθείας ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς” (Θεσσ. Β΄, β΄ 10).

Ο Σατανάς είναι “απ’ αρχής ανθρωποκτόνος” και δε θα λυπηθεί κανέναν. Πάντως ο πρώτος και κυριότερος στόχος του είναι οι μαθητές του Ιησού Χριστού, αυτοί που γνωρίζουν ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, η μοναδική Αλήθεια, ο μοναδικός Δρόμος, η μόνη Ζωή, ο Θεός που αποκαλύφθηκε σαρκούμενος. Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει οπωσδήποτε να εξουδετερωθούν. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει πρώτα να πεισθούν τα μεγάλα πλήθη ότι οι Χριστιανοί εμποδίζουν την πρόοδο της ανθρωπότητας και κλείνουν το δρόμο στη Βασιλεία του Ανθρώπου. Επομένως είναι πρωταρχικοί εχθροί του καθενός. Όταν η ανθρωπότητα πεισθεί ότι οι “μονόχνωτοι” αυτοί άνθρωποι, οι “μονόπλευροι” και ασυμβίβαστοι είναι οι μόνοι που εμποδίζουν τον “ιστορικό συμβιβασμό” όλων των ψευδών της γης και τη δημιουργία ενός πανανθρώπινου πολιτισμού, όταν ο κόσμος πιστέψει ότι οι μόνοι που εμποδίζουν την πραγματοποίηση των ονείρων του είναι οι ασυμβίβαστοι μαθητές του Ιησού Χριστού, τότε η εξόντωσή τους θα είναι απλή και εύκολη, αφού δεν θα συναντήσει αντίσταση και οίκτο από τις μεγάλες μάζες.

Η μαζική εξόντωση των Χριστιανών δε θα συγκρίνεται με κανένα διωγμό του παρελθόντος γιατί θα είναι το απόσταγμα της σατανικής σοφίας και η τελευταία λέξη της επιστήμης και της τεχνικής. Ο Αντίχριστος δε θα επιτρέψει τη βιολογική εξόντωση των Χριστιανών, αν δεν προηγηθεί προσπάθεια πνευματικής υποταγής τους σ’ αυτόν ή η διανοητική και ψυχολογική τους σύγχυση. Σκοπός του θα είναι να τους κάνει τελικά να αποδεχθούν και να επιθυμήσουν την υποταγή τους σ’ αυτόν σαν άβουλα όντα, ύστερα από την αχρήστευση των ψυχικών και διανοητικών τους δυνάμεων. Αυτή την υποταγή των Χριστιανών θεωρεί ο Σατανάς την τελειότερη εκδίκηση κατά του Θεού. Μόνον όταν επιτύχει αυτή τη νίκη θα πετάξει ο Αντίχριστος τους Χριστιανούς στους τάφους σαν άχρηστα σακιά.

Από αυτή την κατάντια θα γλιτώσει ο Θεός με τη δική Του δύναμη μόνον όσους θα είναι αρκετά ελεύθεροι από εγκόσμιους δεσμούς συγγενείας, δόξας και πλούτου, ώστε να απομακρυνθούν έγκαιρα από τον κόσμο στην έρημο κατά την εντολή του Κυρίου (Ματθ. κδ΄ 15-16) (Αποκ. ΙΗ΄ 4), και σύμφωνα με το παράδειγμα της νηπιακής Του φυγής στην Αίγυπτο κατά το διωγμό του Ηρώδη. Τους Χριστιανούς αυτούς που φεύγουν διότι ξέρουν ότι δεν μπορούν μόνοι τους να τα βάλουν με “τα πνευματικά της πονηρίας”, και αν ακόμη επιτρέψει ο Θεός να πέσουν στα χέρια του τυράννου, θα τους σκεπάσει τόσο δυνατά η χάρη του Υψίστου, ώστε να παραμείνουν μέχρι τέλους αήττητοι, και να συναντήσουν τον ερχόμενο Κύριο μέσα στη Δόξα και το φως της ανακαινίσεως της κτίσεως.



ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ