ΤΕΥΧΟΣ 29

Οκτώβριος 1990

“ΟΥ ΔΥΝΑΣΘΑΙ ΘΕΩ ΔΟΥΛΕΥΕΙΝ ΚΑΙ ΜΑΜΩΝΑ”

Αυτό που διαφοροποιεί τους Χριστιανούς από τους ανθρώπους του κόσμου είναι η αίσθηση ότι δεν έχουν εδώ μόνιμη πόλη, μόνιμη κατοικία, αλλά ελπίζουν στην αιώνια και μέλλουσα, τη Βασιλεία του Θεού στην καινή γη και τους καινούς ουρανούς. Είναι η αίσθηση της ματαιότητας και της ευτέλειας της φθαρτής τούτης γης. Αντίθετα, η προσδοκία των ανθρώπων του κόσμου, η ελπίδα τους και όλες τους οι μέριμνες, επικεντρώνονται σ’ έναν επίγειο παράδεισο, μια ζωή ειρηνική, πλούσια και άνετη σε τούτο τον κόσμο. Αφιερώνουν τη ζωή τους στην απόκτηση όλο και περισσότερων υλικών αγαθών, προσπαθούν να ριζώσουν σε τούτη τη γη, να χορτάσουν άρτο και θεάματα και αδιαφορούν για κάθε τι πνευματικό.

Οι χριστιανοί αγωνίζονται να απαλλαγούν από τα υλικά αγαθά, νιώθουν την ανάγκη να απομακρυνθούν από τις μέριμνες και τη ζάλη της πρόσκαιρης τούτης ζωής. Φεύγουν στην ησυχία, στους έρημους τόπους. Η έρημος ήταν πάντα ο τόπος της Εκκλησίας (Αποκ. ΙΒ΄ 14). Εκεί μπορούσαν να γευτούν τον άρτο εκ του ουρανού τον αληθινό (Ιω. στ΄ 32) που τους τροφοδοτούσε με την αληθινή ζωή.

Όταν ο Χριστός χόρτασε τους 5000 άνδρες, τότε αυτοί θέλησαν να τον κάνουν βασιλιά τους (Ιω. στ΄). Νόμισαν ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ο Μεσσίας που περιμένανε, γιατί φάνηκε πως είχε τη δύναμη να τους λύσει τα επίγεια προβλήματα. Είχε τη δύναμη να κυριαρχήσει πάνω σ’ όλα τα έθνη. Έτσι τον ήθελαν το Μεσσία. Επίγειο βασιλιά. Γι’ αυτό, μόλις συνειδητοποίησαν ότι ο Χριστός δεν ήταν διατεθειμένος να τους θρέψει με υλική τροφή αλλά πνευματική, άρτο ουράνιο, τότε απογοητεύτηκαν και τον οδήγησαν στην ατίμωση και στο Σταυρό.

Ο Κύριος είπε: Εγώ ήρθα στο όνομα του Πατρός μου και δε με δεχθήκατε. Θα’ρθει άλλος στο όνομα το δικό του και αυτόν θα τον δεχθείτε (Ιω. Ε΄ 43). Δηλαδή, το Χριστό που δεν ήρθε για δική Του δόξα και βασιλεία επί της γης, αλλά για τη δόξα του Πατρός Του και την ουράνια πνευματική Βασιλεία Του, δεν τον δεχθήκατε. Αυτόν όμως που θα’ρθει για τη δική του δόξα σε τούτο το μάταιο κόσμο, θα τον προσκυνήσετε για βασιλιά σας.

Εκεί βρίσκεται η κρίση. Ποιον από τους δύο κυρίους θα προτιμήσουμε;

Γνωρίζουμε καλά ποιος θα’ναι αυτός που θα’ρθει στο δικό του όνομα. Ο Αντίχριστος δε θ’ αρνηθεί τον πειρασμό που αρνήθηκε ο Χριστός. Θα πέσει και θα προσκυνήσει το διάβολο και κείνος θα του προσφέρει όλες τις βασιλείες της γης. Θα τον κάνει βασιλέα και κύριο ολόκληρης της ανθρωπότητας, γιατί θα προσφέρει αυτό που ποθεί η πεσμένη ψυχή του ανθρώπου: Υλική τροφή, άνεση, ειρήνη, υγεία. Η κυριαρχία του Αντιχρίστου θα είναι οικονομική. Όσοι δεν υποταχθούν στο κράτος του δε θα μπορούν να πωλούν και ν’ αγοράζουν υλικά αγαθά (Αποκ. ΙΓ΄ 17). Επομένως, όσοι άνθρωποι δε θα έχουν τη δύναμη να στερηθούν τις ανέσεις τους, τ’ αγαπημένα τους πρόσωπα, το πλούσιο φαγητό τους και τις μάταιες συνήθειές τους, όσοι δε γεύτηκαν τον άρτο τον αληθινό, θα υποταχθούν στο κράτος του Αντιχρίστου. Οι χριστιανοί, όντες αποκομμένοι από τον κόσμο τον υλικό, απομονωμένοι στην έρημο της πνευματικής τους ζωής, έχοντας ακούσει τη φωνή του Κυρίου τους: σήκω και φύγε απ’ αυτήν (τη Βαβυλώνα) ο λαός μου, για να μην πάρεις από τα έργα της μήτε από τις πληγές της (Αποκ. ΙΗ΄ 4), δε θα ταραχθούν από την υλική στέρηση που θα τους επιβάλλει ο Αντίχριστος, έχοντας την ελπίδα τους μόνο σε Κείνον που τους τρέφει.

Στην εποχή μας που τα υλικά αγαθά είναι τόσο πολλά και έχουν γεμίσει και δέσει τη ζωή μας και μας έχουν παραλύσει πνευματικά και σωματικά οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως αν θέλουμε να γίνουμε αληθινοί χριστιανοί, πρέπει ν’ αλλάξουμε τον τρόπο της ζωής μας, τις επιδιώξεις μας και τις ελπίδες μας. Πρέπει να αναζητήσουμε τη ζωή της ησυχίας, της αμεριμνησίας και της ακτημοσύνης, να απαλλαχθούμε από τα δεσμά που μας κρατάνε δεμένους και ριζωμένους στη γη και έτσι, ελεύθεροι πια να νιώσουμε τη γεύση του άρτου του πνευματικού. Ο όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός λέει ότι η ησυχία είναι πάνω απ’ όλα και ότι χωρίς αυτή δεν μπορούμε να καθαρίσουμε την καρδιά μας και να νιώσουμε την ευτέλειά μας. Χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να καταλάβουμε τις πανουργίες του διαβόλου, ούτε τη δύναμη και την πρόνοια του Θεού. Και συνεχίζει: “Διότι πάντες οι άνθρωποι χρήζομεν της τοιαύτης σχολής είτε εκ μέρους είτε ολοκλήρως και εκτός ταύτης αδύνατον εις γνώσιν πνευματικήν ελθείν τινά” (Φιλοκ. Γ΄ σελ. 99).

Αυτή είναι η αληθινή χριστιανική ζωή και αυτή είναι η προετοιμασία που οφείλουμε να κάνουμε για τους καιρούς που έρχονται.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ